اسبح واسبح واسبح ... واجرى واقفز ويداى فى يداك على جبل صهيون .. لا ارى من حولى .. ولا اعى افكارهم عن هويتى ... انت وحدك مددت يدك المجروحة ومسكت بيدى وهى مهشمة لا تقوى على شىء ... هناك على جبل صهيون وبين يداك تقوت يداى وعادت الحياة الى الاعصاب والخلايا التى ماتت ودفنت فى قبور لا يمكن ان تصلها قدم بشر .. من هناك مددت يداك ومسكت يدى واخرجتى لاعود الى الحياة .. وقلت لى انه زمنك زمن الحب .. كل ما فسد فى وعائك اعود واصنعه من جديد بحسب ما يحسن فى عينى ..فتصيرى كاملة ببهائى وتصيرى الجميلة التى تصلح لمملكتى .. لا انسى عهدى معك ايام صباك.. انا الرب تكلمت وفعلت .. انا عرفت فى البرية فى ارض العطش انا القدوس الموجود فى وسطك وبدمى جعلتك هيكلا بحضورى .. من يد الهاوية ومن بين خيوط العينكبوت فديتك .. واخطبك لنفسى الى الابد اخطبك لنفسى بالعدل والحق والاحسان والمراحم .. اخطبك لنفسى بالامانة فتعرفين من هو سيد الارض كلها .. المصلوب الجالس على العرش..
اسبح واقفز .. اهتف .. البوق فى قلبى وليس فى لسانى .. بوقى يقول:
اسبح واقفز .. اهتف .. البوق فى قلبى وليس فى لسانى .. بوقى يقول:
"اسبحك بقلب اشتهى حضورك واعبدك ربى للمنتهى"
من جبل صهيون .. الى البحر الزجاجى الخارج من عرشك... اسير بقلب يسجد فى خطوة .. وتنحنى فى نفسى كل مشاعرى امام جلالك وانت الذى كنت بيننا مصلوبا مجروحا بلا جمال ولا منظر نشتهيه ... وحينما تمتد يداك لتلمسنى تملائنى بجمال القداسة المشع من امامك .. لا جد فى قلبى طلبه ولا عوز ولا شهوة .. ليس احتياج لشىء اطلبه الا الوجود فى حضرتك عند اقدامك .. ادخل اختبىء تحت اذيلك .. واخرج لالعب مع ملائكتك امام عرشك ...
لو لم تسبحك نفسى فى ارض التوهان .. فمتى اسبح؟
لو لم اثق فيك فى زمن وارض التوهان فمتى اقدم ثقتى واسكن عند اقامك فى صمت وامان؟؟
لو لم تسبحك نفسى فى ارض التوهان .. فمتى اسبح؟
لو لم اثق فيك فى زمن وارض التوهان فمتى اقدم ثقتى واسكن عند اقامك فى صمت وامان؟؟
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق